เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนอายุ13ฉันต้องเดินทางไปต่างจังหวัดกับพ่อสองคน. เดินทางโดยรถไฟ พอใกล้จะถึงสถานีที่เราจะลง เรากับพ่อจึงลุกขึ้นจากที่นั่ง ระหว่างนั้นเราปวดฉี่ จึงขอเข้าห้องน้ำบนรถไฟ ซึ่งห้องน้ำอยู่ทางลงพอดี พ่อก็ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ เราเข้าไปในห้องน้ำ ปรากฎว่ากอนห้องน้ำมันปิดไม่ได้ด้วยเหตุอะไรสักอย่างจำไม่ได้ ฉันจึงบอกพ่อให้ปิดห้องน้ำให้จากด้านนอก ฉันจึงทำการทำธุระของฉัน ในระหว่างที่นั่งอยู่นั้น ด้วยความกังวลเรื่องประตู ฉันจึงมองจองประตูไว้. สักพักพ่อก็แง่มประตูมองมาที่ฉัน ฉันจึงตะโกงออกไปว่า”ยังไม่เสร็จ!!!!!!!!” “ปิดประตู” พร้อมกับหน้าฉันที่ไม่พอใจมากกกกกก แต่เขาก็ไม่ยอมปิด ยังคงมองฉันต่อไป ฉันก็ตะโกนไปเรื่อยๆว่า”ปิดประตู!!!ๆๆๆๆๆๆๆๆ”ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเขาก็ไม่ยอมปิด ยังคงมองฉันต่อไป ฉันตะโกนจนฉันเจ็บคอ การกระทำครั้งนั้นมันทำให้ฉันขยะเเขยงในตัวเขามากกก แต่ฉันก็ไม่กล้าบอกใคร แม้แต่แม่ฉัน

และเมื่อไม่นานมานี้ฉันอายุ22เราสมาชิกในครอบครัวหลายคน เราได้เดินทางไปต่างจังหวัด โดยรถส่วนตัว ระหว่างทางเราหิวข้าว จึงหาสถานที่ข้างทางจอดกินอาหาร จึงได้ไปเจอตลาดร้างที่หนึ่งเป็นลานกว้างมีร่มไม้พอเป็นเงาให้นั่งได้ ด้วยความที่ฉันเห็นป้อมยามร้าง ฉันจึงเดินเข้าไปดู ซึ่งพ่อก็เดินมาฉี่แถวนั้นพอฉันดูป้อมยามเสร็จ ฉันจึงจะเดินกลับไปนั่งกับแม่ แต่ยืนฉี่โดยหันหลังให้ฉัน พอพ่อเห็นฉัน เขาก็ทำอุบาท โดยการหันมาโชว์ไอ้นั้นใส่ฉัน ฉันก็ทำเป็นหันไปมองอีกทางหนึ่ง. และรีบวิ่งกลับไปหาแม่โดยเร็ว บอกตามตรงนะฉันขยะแขยงในตัวพ่อมากอ่ะ
ปัญหาคือฉันเรียนราม อยู่กับบ้านไปสอบอย่างเดียว ก่อนนี้เคยไปอยู่กรุงเทพพักหนึ่ง แต่ทนความเหงาไม่ไหวจึงกลับบ้าน อยู่บ้าน และบอกแม่ว่าจะไปเฉพาะสอบเท่าน้ัน เเละฉันต้องเห็นหน้าพ่อทุกวัน ฉันกลัว ฉันขยะแขยงเขา. ฉันควรมีวิธีคิด และปฏิบัติอย่างไรดี เพราะถ้าเล่าให้แม่ฟังเขาต้องไม่เชื่อแน่ๆ เพราะต่อหน้าแม่เขาทำตัวดีมาก และแม่เป็นคนหัวอ่อนอะไรก็เชื่อแต่พ่อ ฉันเครียดมากกกกกก ไม่รูจะปรึกษาใครอายเขา. พอเราทำตีตัวออกห่างอยู่คนเดี่ยว กินข้าวคนเดียว อยู่ในห้อง แม่ก็หาว่าเรานิสัยไม่ดี โอ๊ยเครียด